Tahtacıların gizli ayinlerinde yaptıkları "Samah"tan başka biz bu derlemede aşikar samahlara da rastladık. Isparta'da düğünlerde, kadınların kına gecelerine karşılık, erkekler kendi aralarında eğlenip oynuyorlar ki, buna da "Samah" diyorlar. Isparta maarifçilerinin bizim için önceden hazırladıkları geniş programa, bize dinletmek istedikleri türkü ve oyunlarla ilgili olarak bir de "Samah" maddesi yazmışlardı. Isparta'nın Halkevi dergisi "Ün"de Etem Ertem, "Geçmiş Günlerde Isparta Düğünü" başlıklı tefrikasında Samahların salı ve çarşamba geceleri yapıldığını, meydanın muhtelif yerlerine maşalalar-meşaleler dikildiğini ve oyunların bu meşalelerin aydınlığında oynandığını yazıyor. Halk Bilgisi Haberleri'nde Bay Şakir Ülkütaşır, "Sinsin" oyunundan bahsederken; "Ona Çorum havalisinde 'Zamah Oyunu' derler" demiştir.

Derleme gezilerinin dikkate değer tiplerinden biri de tefçi kadınlardır. Türk kadın müzik folklorunun başlıca muhafızları olan bu sanatkar kadınlar, daha çok türkü ve oyun havaları söylerler ve onlara yalnız tefle refakat ederler. Isparta ve Burdur'da kadın oyunlarına "ufak oyun, ince oyun, zenne oyunu, kırık oyun", havalarına da "kız havası, ufak hava, kız oynatma havası, ince hava, kıvrak hava" diyorlar. Bazı yerlerde kadınlar "ileğen", leğen dövüyorlar, çalıyorlar. Tef de olsa gene leğen dövme adettendir. Tefenni'de leğen havalarına, hatta Teke havalarına "Dımıdan Havası" diyenler de olmuştur. Kadınlar tef çalar, veya leğen döverlerken, saz olmadığı için, saz nağmelerini gene ağızlarıyla yapıyorlar. Çeşitli şeyler söylüyorlar: (Dangili de dandan), (dandini dandan), (dımı da dan dan), (traylalay), (draylalalay), (tararaylalaylam), (tirilaylay), (ririlaylay), (hop tirilaylam), (hop şinanay) gibi.