Türk milliyetçiliği, imparatorluğun yıkılmasıyla meydana gelen kültürel boşluğu doldurmak için Türk folklorundan taze, kirletilmemiş ve milli bir kaynak bulmuştur. Bu yeni kaynak, yeni Türkiye Cumhuriyeti'ni bir araya getirmek için kuvvetli bir güç sağlamaya, milletin batılılaşmasını ve modernleşmesini kolaylaştırmaya yardımcı olmuştur. Geçmişte muhalefetin sesini oluşturan Alevi-Bektaşi ozanlar; 1920'lerden başlayarak devletle uzlaşma içine girmeleri üzerine, Halk Edebiyatı'nda 1950'li yılların sonuna kadar yeni rejime karşı ciddi eleştiri yapmamışlardır. Ozanlar içerisinde buna örnek olarak Aşık Veysel gösterilebilir. Aşık Veysel Cumhuriyetçi ve Atatürkçü bir çizgi izlemiştir. Bu dönemde Aşık Veysel'in kişiliğinde dile gelen Cumhuriyet ozanı tipi yaygınlaşmaya başlamıştır. Onun bu tutumu bazı ozanlar tarafından eleştiri konusu olmuştur. Buradan Cumhuriyetin ilk yıllarında yeni rejimin halka benimsetilmesi konusunda aşıklardan da istifade etme amacı güdüldüğü anlaşılmaktadır.