Karaisalı, Pozantı ve Aladağ Toroslar üzerinde kurulmuş, Orta Anadolu illerine komşu olan yerleşim birimlerimizdir. Orta Anadolu ile içli dışlıdır. Onun için Çukurova'yla Orta Anadolu arasında köprü vazifesi görür. Bu yakınlık yöre havalarına da yansımıştır. Özellikle bozlaklarında Orta Anadolu etkileşimi hemen göze çarpar. Dağlık bölgeyle ova yerleşim birimlerinin ezgi karakterinde az da olsa farklılık görülür. Bölgede kırık havalar Topuk Havası veya Henk Havası olarak bilinir. Topuk Havaları ezginin hareketli ve oynak olduğunu ifade eder. Henk Havası ise genelde kadınların düğünlerde leğençe çalarak söyledikleri ezgilerdir. Henk ahenkten gelmektedir. Toplu oynamada uyumu ifade eder. En yaygın olanları "Yeşillim" ve "Gide Gide Bir Söğüde Dayandım"dır. Kırık havalar da Tahtacı mengilerinin 9/8'liklerinden başka aksak usule rastlanmaz.

Bölgede daha çok sözleri Karacaoğlan'a ait bozlaklar çokça söylenir. Sarı Sultan, Fadime, Aman Ol da Kara Gözlüm Aman Ol, Havayı da Deli Gönül Havayı, Pozantı'nın Irmağı, ve Barak Dağı Bozlağı en yaygın olanlarıdır. Bu türküler Karaisalı'dan Muharrem Şirinkaya'nın, Neşet Damaksız'ın, Mehmet Durhasan'ın, Ömerli'den İsmail Polat'ın, Aşık Mansur'un, Çatalanlı Yaşar Karakuş'un, Pozantılı Cumali'nin sazında ve sesinde en iyi şekilde nağmeleşerek yankılanır koyaklarda.

Karaisalı ilçe sınırlarındaki Cingöz, Nergizlik, Pozantı'ya bağlı Karapınar (Belemedik)'daki Tahtacılar bölgede mengi ve samah türü havaların ortaya çıkmasını sağlamıştır. Özellikle bu bölgedeki Tahtacılarda mengi çok yaygındır.

Gerek hayat şartları gerekse okuma ve diğer sebepler Çukurova köylerini oldukça etkilemiş. Onun için de köylüler çareyi şehire göçmekte bulmuşlar. Çukurova köylerinde yaşanan göç, kültür kaybını da peşinden getirmiş. Köyünden şehire göçen vatandaş ne köylü ne de şehirli olabilmiş. Sonuçta arabesk denilen kültüre yenik düşen Çukurovalı, şalvarıyla halay çekerken kot pantolla halay çekmeye, Türkmeni Bozlak okurken bilmem kimin arabesk şarkısını söylemeye başlamıştır.