Dudak değmez, eski deyimle leb-değmez, halk şiirinin özel bir duyarlığı ve kabiliyeti gerektiren ve dinleyicileri hayretler içinde bırakıveren bir dalıdır. Dudak değmez yarışmasına katılacak aşıklar iki dudakları arasına iğne koyarlar. Kendilerine dinleyiciler veya seçiciler heyeti tarafından verilen bir ayak, yani kafiye ile yarışma başlar. Aşıklar b,f,m,p,v gibi ünsüz, sessiz harfleri kullanmadan, karşılıklı kıt'alar halinde şiir söylemeğe, atışmaya mecburdurlar. Büyük bir kabiliyet ve dikkat isteyen, cidden zor olan dudak değmez'de bir aşık sessiz harfleri kullanırsa iğne dudağına batıp kanatacak ve aşık yenik sayılacaktır.