Bu türkü, Konakpınar nahiyesinin Kılcılar Köyü'nden Ahmet oğlu [rumi] 1329 doğumlu Ümmet için çıkmıştır.
İki sene evvel [1936'da] Ümmet, köylerinden bir kızla sevişiyor. Ve annesine bu kızı kendisine alıvermesini söylüyor. Annesi bu teklifi reddediyor. Ve bu merakla zaten zayıf ve naif bir genç olan Ümmet verem oluyor. Günden güne zayıflıyan ve sancılar içinde eriyen zavallı genç için birçok kocakarı ilaçları yapılıyorsa da bir faydası görülmüyor. Ve nihayet memleket hastahanesine kaldırmak mecburiyeti hasıl oluyor. Götürüp yatırıyorlar. Ümmet, bir sene kadar yattıktan sonra iyi olamayacağını anlayan doktorlar, bunu köyüne gönderiyorlar, iki ay kadar köyünde kalan hasta gittikçe fenalaşıyor ve yine kendisini hastahaneye götürmelerini rica ediyor. Babası ölmüş olan Ümmet'in anası, çocuğunu yine hastahaneye götürüyor ve üç ay daha yattıktan sonra Ümmet orada vefat ediyor. Bu feci haber üzerine Ümmet'in arkadaşı [rumi] 1330 doğumlu Mehmet oğlu Ali, muradsız ve hasret ölen bu zavallı gencin acısına dayanamayarak bu türküyü çıkarıyor.