Bu türkü, Birinci Dünya Savaşı sebebiyle askere alınan Vezgiş ailesinin en küçük oğlu Rifat tarafından yakılmıştır. Rifat, savaşta ölmüştür. Onun arkadaşları bu türküyü Prizren'de söylemişlerdir.
Bugün sadece Rifat'ın akrabası Necmiye Vezgiş tarafından söylenmektedir.