Osmaniye Bahçe köyünün cami imamları 1976 yılından önce kadrosuz idi. Emeğinin karşılığı, köylüler tarafından ödenirdi. Bu sebeple de imamın bütün hareketleri tenkit edilir, tartışılırdı. Her imam da buna tahammül edemez, kısa zamanda kaçardı. Bir yıl içinde bir kaç imam değişirdi. Aynı köyden Deri Mehmet oğlu Hasan Bıçaklı buna çok üzülmüş olacak ki aşağıdaki şiiri yazdı:
Yine matem bastı Bahçe köyünü
Niçin kapattınız Allah evini
Davulu yok çalarsınız düğünü
Davul zurna çalgı takım yok gardaş
Dersimizin başı elif be hece
Gardaş hizmet edin yalına aca
Size düşman mıdır hergelen hoca
Hacıya hocaya bakım yok gardaş
İkiyüz haneye yakındır bura
Allah der başı gelince dara
Akciğerimizden açılmış yara
Tedavisi zordur hekim yok gardaş
Dini siyasete etmeyin alet
Şu komşu köylere olduk malamat
Allah'ım bu köye etmez mi lanet
Kalbleri kararmış ağım yok gardaş
Sebep midir o bir kuşun yuvası
Kabul olur maznunların duası
Çok çetindir bu köylünün davası
Mahkeme kurulmuş hakim yok gardaş
Okunmaz ezan da kılınmaz namaz
Allah'ım bunları bizlere komaz
Şöyle söyletirsen hepisi vaaz
Büyükten küçüğe telkin yok gardaş
Ölmüş mü Poyrazlı Hac'Ağa nerde
Fakirler sürüyü yedirmiş kurda
Şimdi Kayserili gerektir burda
Hasan'ı Kadir'i tutan yok gardaş
Şaşırmış mı muhtar bilmiyor muydu
Yapamaz bu işi del'olan deli
Hepimiz müslüman Allah'ın kulu
Şeriat alimi fakı'n yok gardaş
Kaymakam Bey müftü ilgili amir
Tavı gelmeyince dövülmez demir
Kafanız bozuksa ettirin tamir
Ustasını buldum döküm yok gardaş
Dinimiz rehberi bilin mi kimdir
Ağlatma alimi her zaman güldür
Basıver nefsine biraz da öldür
Nefsine bileğin diken yok gardaş
Söyler Kul Hasan'ım sözlerim kime
Sarılalım gardaş namaza dine
Fitnelik fesatlık tamamdır yine
Münafıklıkta da dengin yok gardaş