Her meslekte ve sanatta olduğu gibi halk ozanı ve halk aşığı geleneğinde de kötü insanlar vardır. Örneğin, iyi bir usta malına sahip çıkanlar ve kendisinin olduğunu söyleyenler. İlahi aşk yerine şehvete gelenler. On bin liraya, haksızı on meth edenler. Sade çıkarı uğruna her siyasi partinin uşağı olanlar. Halkın dert ve sorunlarını görmemezlikten gelenler. Çağının sorumluluğunu duyamayanlar. Devlet ile kamu kuruluşunda çalışmadan maaş alanlar.
Eğer bunlar, aşık ve ozan iseler, eğer ozanlık ve aşıklık buysa ben ne aşığım, ne de ozanım. Dürüst olanlara sonsuz saygım vardır. Çünkü ben aç susuz hiç bir güvencesi olmayan birisi olarak toplumun ve çağın değil de o tür sanatçıların gerisinde kaldım. Bugün geri kalmışlığım beni mutlu ediyor. Çünkü ben öyle birisi olmadım ve olamam da. Bilesiniz istedim.