Ağıt. Söyleyen: Kocası Osman Koçak. Kaynak kişiler: Sultan Kağan (1330), Kaman, Pınarbaşı; Gazi Doru (1930), Han, Pınarbaşı. Han', hani; Ayaklı, eskiden kadınların şakaklarının üzerine takılan ve aralarına gazi denilen altınlar yerleştirilen ziynet eşyası; Ayrıksı, ötekilerden ayrı, başka; Mendüfe, didilmiş, atılmış, çöpünden arınmış pamuktan yapılan dokuma; Asbap, esvap, giyecek; Gıç, ayak; Din', dini; Naci, oğlu; Sar', sarı; Duluk, yüz, şakak; Bokl' oluk, Boklu Oluk, Toroslar'da bir yayla (Alagazi köyü yaylası); Uğrayak, uğrayalım; Pırtı, manifatura eşyası; Neçe, nice; Sal, salaca, tabut, cenaze; Kolçak, eskiden kadınların giydiği, önden kolla giyilip arkadan bağlanan gömlek gibi fakat ondan kısa giysi; Koyun sıkmak, koyun sağmak; Buray', buraya anlamlarına gelmektedir. Öyküleriyle Ağıtlar - Ahmet Z. Özdemir, T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları: 1626, Halk Kültürlerini Araştırma ve Geliştirme Genel Müdürlüğü Yayınları: 213, Halk Edebiyatı Dizisi: 45, Birinci Baskı, Milli Kütüphane Basımevi, Ankara - 1994, s.322-323. Hikayesi Evren Seçkal tarafından gönderilen bu türkü 751 defa görüntülenmiştir. «Pınarbaşı'ndan Dudu'nun Ağıdı» isimli türküye ait söz kaydı bulunmaktadır.