Halk ozanı Kul Himmet, on altıncı asırda yaşamıştır. Kabri, memleketi Tokat vilayetine bağlı, Almus ilçesinin, Görümlü (Varzıl) köyündedir. Alevi-Bektaşi mezhebinden, Erdebil Tekkesi'ne mensup, Safeviye kolundandır. Yedi Ulu Ozan'dan birisi olan Kul Himmet'in adı Pir Sultan Ve Hatayi ile anılmıştır. Zor bir hayat geçirmiştir, hapishanelerde yatmıştır. Pir Sultan Abdal'ın idamından sonra, köyüne dönüp burada öldüğü düşünülmektedir. Bu konuda kesin bir bilgi mevcut değildir. Eserlerinde sevgi, barış ve dostluk egemendir.
Sadettin Nüzhet, Bektaşi Şairleri ve Nefesleri, cilt 1 ve 2, İstanbul - 1944, sayfa 170 ve 198'de Kul Himmet'den şu şekilde söz etmektedir:
Yaşamı hakkında bir bilgiye sahip değiliz. Menakıb ül Esrar Behcet ül Ahrar isimli eserde bazı şiirleri kayıtlı olduğundan dolayı, on altıncı yüzyılda yaşadığı kuvvetle muhtemeldir. Bektaşilerin düzenledikleri dergilerde Hatayi ve Pir Sultan'la birlikte en çok bu şairin manzumelerine rastlanmaktadır. Bu da gerek yaşadığı zamanda ve gerekse ileriki devirlerde büyük bir şöhret yakaladığını göstermektedir.
Menakıb-ül Esrar Behcet-ül Ahrar yapıtından önce Kul Himmet ölmüş olmalıdır. Şiirleri tam olarak tespit edilememiştir. Kul Himmet, güçlü bir mutasavvıf şairdir.
Seyran edip bu alemi gezerken
Uğradım gördüm bir bölük canları
Cümlesinin erkanı bir yolu bir
Mevlam bir nurdan yaratmış onları
Durakları irfan bağiyle bostan
Silinmiş kalbleri gümandan pastan
Cümlenin muradı bir fidan dosttan
Arı gibi sadalaşır ünleri
Sıratı mizanı bunda geçmişler
Varlık benlik kalesini yıkmışlar
Al giymişler yas donundan çıkmışlar
Geceleri kadir bayram günleri
Cennet istemezler azmi dildara
Ne korku çekerler tamu vü nara
Çevirmezler yüzlerini dıvara
Didara karşı dönmüştür yönleri
Bir nefeste bir imama uymuşlar
Birinin niyazın bine saymışlar
Kaynayıban kaptan kaba konmuşlar
Şah Hüseyn aşkına akmış kanları
Kul Himmet'im gerçeklerin bu meydan
Özün kurtarmışlar zarar assıdan
Esrimişler kırklar içtiği tastan
Haber duymuş dost ilinden canları