Kara kuyular derindir
Burda kalır madenciler
Ücreti bir aferindir
Zehir solur madenciler
Cildi kara yüzleri ak
Yaşamdan hayli uzak
Kömür gibi kadere bak
Bilmem n'olur madenciler
Grizu gelir uykuda
Nice canlar yuta yuta
Biz cennette o uykuda
Toplu ölür madenciler
Dile kolay kuyu dibi
Salınır gezer sahibi
Bin senelik maden gibi
Fosil olur madenciler
Yeryüzünde sevda güder
Derinlerden selam eder
Bu dünyadan kömür gider
Duman gelir madenciler
Der Mahzuni kuyu dardır
Bize kolay ona zordur
Bir onurlu teri vardır
Bunu bilir madenciler