Cevr ü cefaları canıma yetti
Bilmezem bende mi dilberde mi suç
Ol huni insafa gelmedi gitti
Can ise cesetten ediyor huruc
Bakışın ferişteh ya melek zade
Lütfedip hatırım eyle küşade
Mahabbet arz eder karşımda yade
Der ki şu düşmana gel eyle huruc
Düşeli melamet rahıma rahım
Aşkınla gezerim her dem seyyahım
Hiç eser eylemez nale vü ahım
Bilmem ahen midir yohsa bağrı tuç
Kalmaz ana dahi güzellik barı
Elbette kulluğun geçer baharı
Bozulur leşker-i hatt-ı izarı
Bir gün huruc eder misal-i Ye’cuc
Ne denlü yar için çekilse cefa
Müyesser değildir aşıka sefa
İ’timad eylemez sana bivefa
Ey Ömer gerekse Arş’a kıl uruc