Susuz kaldı bağım kurudu toprak
Ben güle yanarım güle ne var ki
Kırk senelik ağaç döküyor yaprak
Kökü kurur gider dala ne var ki
Ben beni kaybettim yaşarken seni
Bin yıldan eskisin bir günden yeni
Her gece çarmıha gererler beni
Gönlüm feryat eder dile ne var ki
Bu yılda geçerse eğer harmansız
Ölüm ağır ağır gelir zamansız
Gayrı varamıyom dizim dermansız
Zay olup giderim ele ne var ki
Yaralanmış gönül konar Sefai
Yar ki terk eylemiş sanar Sefai
Ne bilsin aşkına yanar Sefai
Köz küle karışmış küle ne var ki