Niçin yokuşa sürersin atını
Hiçbir söz anlamaz oldun vay gönül
Bilemedin gramını tartını
Niye boş hayale daldın vay gönül
Tükettin şu ömrüm ile özümü
Görür idim görmez ettin gözümü
Bir gün olsun dinlemedin sözümü
Beladan belaya saldın vay gönül
Kahpe felek koydun beni hep darda
Sanki zemheriye döndüm baharda
Gulfani’yim kaldım elden kenarda
En son dediğime geldin vay gönül