Gönül dediğin yüksekten gezer
Bu senin derdini çekemem gönül
Kendinden aşağıya hiç etmez nazar
Bu senin derdini çekemem gönül
Gönül senin kahrın hiç de çekilmez
Çoraksı yerlere tohum ekilmez
Her dediğin yere han da yapılmaz
Bu senin derdini çekemem gönül
Bir dem ata binip şahlanıyorsun
Bir dem köşelerde şıhlanıyorsun
Bir de bakıyorum şah oluyorsun
Bu senin derdini çekemem gönül
Bir dem istiyorsun milyarım olsun
Kırk elli sürüm avluma girsin
Hep beni görenler selama dursun
Bu senin derdini çekemem gönül
Gönül bu cihanı sana verseler
Haydi bu dünya senin deseler
Parayla dolsa demir kasalar
Bu senin derdini çekemem gönül
Bu kadar varlığa kafa dayanmaz
Gözü delik insan hiç mala konmaz
Fukara i sabireyin ateşte yanmaz
Bu senin derdini çekemem gönül
Hüseyin destanı yazdı mal diye
Gösterdi gönüle hepsin al diye
Ben giderim sen de burada kal diye
Bu senin derdimi çekemem gönül