Kün deyüp var eden cümle cihanı
Kurulan sen kurduran sen kuran sen
Zahiri batında koca dünyada
Görünen sen gösteren sen gören sen
Tüm eşyada varsın ararlar neyi
Erenler hu deyip çekenler meyi
Her şey seni sorar sen de her şeyi
Sorulan sen sorduran sen soran sen
Kıvılcımın dört köşeye saçarsın
Cilve ya bu sen hep senden kaçarsın
Has bahçede gül oluben açarsın
Derilen sen derdiren sen deren sen
Bazen aşkın ile can yaralarsın
Bazen yazar çizer ne karalarsın
Bazen türlü türlü dert sıralarsın
Sarılan sen sardıran sen saran sen
Bazen sahralarda koşup yorulan
Bazen boz bulanık bazen durulan
Bazen günüllerde bendi yarılan
Yarılan sen yardıran sen yaran sen
Biz senin parçanız senden gelen var
Sen birsin ya bölük bölük bölen var
Her şey sensin sen herşeysin bilen var
Bilinen sen bildiren sen bilen sen
Ne haldeyim bilmiyorum beterim
Ateşinisin dumanımsın tüterim
Senden geldim yine sana giderim
Alınan sen aldıran sen alan sen
Vahdet-i vücut ol girme eleme
Makamı münevver gelmez kaleme
Bir varlığı onsekiz bin aleme
Bölünen sen böldüren sen bölen sen
Ben de attım artık namusu arı
Hak ile hak olmak er kişi karı
Batınımda biri verdi bu sırrı
Bilinen sen bildiren sen bilen sen
Dolaşırlar sahrasında çölünde
Kimisi boğulur aşkın gölünde
Seni seven aşıkların telinde
Çalınan sen çaldıran sen çalan sen
Emini'yim aşık olan dem vurur
Cihanı künfekün eyler tüm kurur
Onsekiz bin alem direksiz durur
Durulan sen durduran sen duran sen