Seyyah olmuş gezeriz biz bu gurbet illeri
Baykuşlara bıraktık bahçedeki gülleri
Kalpte gençlik sevdası başta kavak yelleri
Aşk atı şahlanınca dere tepe düz geçer
Tumansızın aklından dokuz arşın bez geçer
Gelirimiz sıfırda yetmez oldu gidere
Göz yaşımın yatağı ya vadidir ya dere
Bir mevsimde dört kış var kadere bak kadere
Tipi boran kar yağar ne bahar ne yaz geçer
Tumansızın aklından dokuz arşın bez geçer
Aklınca asırlarca yaşarım sanıyordu
Hangi fikre inanıp kime aldanıyordu
Hiç farkında değildi kainat dönüyordu
Ömür rüzgar misali tırıs gelir vız geçer
Tumansızın aklından dokuz arşın bez geçer
Kolanyamız ter bizim tezektir esansımız
Doğduğundan beridir yaver gitmez şansımız
Ya kömürde tarlada ya sıcakta dansımız
Gönül ister eylenmek maddiyet yok vaz geçer
Tumansızın aklından dokuz arşın bez geçer
Sen istersen hiç durma çile çiğne sabır yut
Türkü söyle hayal kur kendi kendini avut
Dikkat eyle dökülür avucunu çukur tut
Kara günün ömrü az diyorlar ki tez geçer
Tumansızın aklından dokuz arşın bez geçer
Hakkı zikreden bir kul daim gönül kurmalı
Er odur ki verdiği ikrarında durmalı
Halk şairi hedefin onikiden vurmalı
Tetik çekmeden önce arpacıktan gez geçer
Tumansızın aklından dokuz arşın bez geçer
Bizim Dertli Polat'ı koydu perişan hale
Ömrümün bahçesinde ne gül biter ne lale
Bu ne mantıksız oyun hayale bak hayale
Yüzlük moruk gönlünden onaltılık kız geçer
Tumansızın aklından dokuz arşın bez geçer