Firak-ı hasretin ey gonca-i ter
Bu hasta gönlümü eyledi mecruh
Figan-ı ahımdan felekler titrer
Çün sana olmadı hal-i dil meşruh
Serdar-ı Mecnun'um gezerim dağı
Teni harap etti aşkın ocağı
Sah-ı hüsnün kurmuş canda otağı
Emir der ki çıksın bu haneden ruh
Emrah senden gayrı kimle görüşür
Zülfün sevdasında yanar tutuşur
Bağ-ı ömrümüze hazan erişür
Ayrılık günlere hem olur vuzuh