Hoyrat eller sarmış dört bir yanımı
Al bedenim bu dikenli tellerden
Paslı hançer yakar tatlı canımı
Al gönlümü bu zulmeden ellerden
Viraneye döndü benim meskenim
Sensiz olan bu hayata küskünüm
El konuşur ben çaresiz suskunum
Al adımı bu söyleşen dillerden
Yokluğunla bahar gelmiş neyleyim
Sevdanı sun gönlüm mesut eyleyim
Çal sazını türkümüzü söyleyim
Al gönlümü bu kurumuş dallardan
Al duvak tak kapınıza varayım
Ol muhabbet sofrasını kurayım
Ancak senin evin olur sarayım
Çıkar beni bu çamurlu yollardan
Gülenay'ım senle buldum yolumu
Kırma benim kanadımı kolumu
Yokluğunla aratırsın ölümü
Vur boynumu taşınayım sallardan