Bir eşşekle sohbet ettim şurada
Aklı selim iki kelam söz bilmez
Teranesi hep aynıdır fukara
Bağırsa da başka hece söz bilmez
Kayar diye çakmamışlar nalını
Semer koyup bağlamışlar belini
Dehlesen de doğru gitmez yolunu
Sarpa gider düz ovada iz bilmez
Buluverse emsaliyle kaşınır
İpi kıyar bağlarından boşanır
Kül görünce ağnılanır eşinir
Sevincinden beleneni toz bilmez
Koklar amma pisliğini yimiyor
Anırınca herhal akort deniyor
Kendisini koro şefi sanıyor
Ne dümbelek ne bir usül saz bilmez
Erbabi'yim yüreğimdir dağlanan
Kara kaçan değil asıl söylenen
Kör körüne ameline bağlanan
Kırkı sayar ama elli yüz bilmez