Şu gurbet ellerin kahrı çok olur
Kimi yoksul olur kimi tok olur
Akıbeti biri kalmaz yok olur
Kimselere kalmaz malı dünyanın
Diyar-ı gurbette çeşmim kan ağlar
Enginli yüksekli dumanlı dağlar
Al yeşil yaprağı bahçeli bağlar
Kimselere kalmaz dalı dünyanın
Havanın yüzünde uçar kuşları
Dumanlı dağların mermer taşları
Akıyor gözümün kanlı yaşları
Kimselere kalmaz seli dünyanın
Ah çeker gurbette yanar özlerim
Sılayı seyreder benim gözlerim
Her vakit dergahta durur yüzlerim
Kimselere kalmaz gülü dünyanın
Yiğitler yaslanır gurbet illerde
Söylenir ismim gezer dillerde
Yüzer yeşil ördek derin göllerde
Kimselere kalmaz gölü dünyanın
Dağlar yaylasında gonca gül biter
Çektiğim gurbetlik şu cana yeter
Seherin vaktinde bülbüller öter
Kimselere kalmaz hali dünyanın