Muhabbetten geçen Hakk'tan da geçer
Muhabbet de muhabbetten hasıldır
Arifler boyuna bir kaftan biçer
Neslin yitirmeyen yine asıldır
Amel olmayınca Hakk'a varılmaz
Mürvet demeyince dara durulmaz
Şimdiki insana öğüt verilmez
Arif isen eğer hemen usul dur
Cehdeyle kendine eyidir dedir
Özünün karasın mürşide yudur
Hemen sofuluktan menfaat budur
Garazdan buğuzdan kinden kesil dur
Derviş olup meyden içeyim dersen
Sırat'ı mizanı geçeyim dersen
Ahrete imanla göçeyim dersen
Günah bendedir de darda asıl dur
Kul Himmet'im saklı nefes tutulmaz
Burda kalbe giren orda atılmaz
Türap olmayınca Hakk'a yetilmez
Türap gibi ayaklarda basıl dur