Şol zaman kim ben ol dosttan ayrı düştüm oldum ırak
Hasret-ü derd-ü ah ile çok ağladım kıldım firak
İstedim yedi iklimi ne Rum'u kodum ne Şam'ı
Gezdim yürüdüm tamamı başı açık yalın ayak
Kimse halim bilmez idi derdime em kılmaz idi
Derdim kime sorar isem derdi bana zihi ahmak
Ne uslu ne deli idim ne ölü ne diri idim
Dost fikriyle dolu idim dost idi endişem ancak
Gördüm her dostla dolu der idi bana bir ulu
Var imdi sen şimden gerü sen ben defterin oda yak
Eşrefoğlu Rumi gibi gerçek isen gir bu yola
Ta aşıklar arasında sana da diyeler saddak