Mahzuni'ye öldü demek hatadır
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Bu destanım cümle halka notadır
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Mahzuni'den ayrı düştüm yanarım
Ah çektikçe içten içten kanarım
Mahzuni öldü diyen kınarım
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Kokuşmuş düzene karşı çıkmıştı
Sanatıyla yurt dışına taşmıştı
Halkı için candan baştan geçmişti
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Halk derdinden şad olup da gülmedi
Ecele kimseler çare bulmadı
Halk ölür mü Mahzuni de ölmedi
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Yolun açık olsun git güle güle
Yananlara selam götür vur tele
İlelebet yaşar ölmez halk ile
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Bülbül idi arzu vardı güllerde
Mecnun gibi gezdi sahra çöllerde
Türküleri söyleniyor dillerde
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Sen beşikte iken ninni çalmıştım
Pehlül Edengilde (?) çok dem almıştım
Berçenek'e göçmüş komşu olmuştum
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Şakir Baba Berçenek'in piriydi
Cırık Baba muhabbetin eriydi
Ala Deli dalgalının biriydi
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Sen ölmedin esersizler ölüyor
Nice dostlar senin için ağlıyor
Sıra dolanarak bize geliyor
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Aşık idi Hak Muhammet Ali'ye
Üçler beşler yedilerle uluya
Mihman oldu kırklar ile veliye
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Seni karşıladım yolcu eyledim
Hasretliğin düşündükçe ağladım
Destanımı on ikiye bağladım
Mahzuni halkın bağrına gömüldü
Kul Hasan der hazret aşkın dağ olsun
Yattığın yer gül gülistan bağ olsun
Türkiye halkının başı sağ olsun
Mahzuni halkın bağrına gömüldü