Söyleyim bir destan dinle nazlı yar
Giyinip alları sallan bir zaman
Adu karşısında serseri gezme
Dara perçemini tellen bir zaman
Bu aşkın ateşi coşkundur serde
Ne çare ki derman bulunmaz derde
Alemden ağyardan uzak bir yerde
Yeşer bostan gibi güllen bir zaman
Bu aşkın hançerin yarama vurma
Düşman karşısında sallanıp durma
Her gelip geçene gönlünü verme
Yar kendi kendini kullan bir zaman
Ah çektim derinden yandı ciğerim
Hiç kimse yanında yoktur değerim
Gördüm tedarikim burdan giderim
Sen de arkam sıra yollan bir zaman
Suna boylum eyle derdime derman
Kırılıp düşmesin muradım bir an
Ey Zakiri sen de eylegil devran
Namlı aşık gibi dillen bir zaman