Yediden on beşe çocuk dediler
Yaptığım kusuru hep affettiler
Otuz beşe kadar delikanlıymış
İdrak edemezmiş baş dumanlıymış
Yaş kırkı bulunca akıl durulur
Gençlik geçer tam Ortaçağ kurulur
Çocuk geçim derken yaş altmış eder
İhtiyarlık denen şey takip eder
Olsa olsa yaşın doksana varır
Nadiren yüz belki bir kaç aşırır
Bu yaştaki insan acep nedir bil
Hürmet rağbet kalmaz olur sersefil
Allameyi cihan olsa da bu an
Bir dahi milyoner veya bir hakan
Ölse diye hep gözüne bakılır
Kırık küfe gibi ayağa takılır
Topraktan gelmiştir toprağa aşık
Kulak duymaz gözler karmakarışık
Diri diri gömülmez ki mezara
Alan olmaz ki götürsen pazara
Nimetin büyüğü ölüm erişir
Onun adın alan torun yetişir
İnsanın bekası eğer bu ise
Hiç fenalık yapmaz iyi düşünse
Mansur Ortaçağı buldun şimdi sen
İhtiyarlık kaldı en son merteben