Bir senenin dört mevsimi güzeldir
Ama ilkbaharın ayrı süsü var
Eksikleri gedikleri düzeltir
Kendisine mahsus bir övgüsü var
İlkbahar gelince cana can katar
Yılan kavlar tüylü hayvan tüy atar
Kuşlar yuva yapar kirpi ev tutar
Artık her canlının bir hanesi var
Bütün canlılarda başlar aşk işi
Dişi erkek arar erkekse dişi
Birleşmeye davet eder eş eşi
Üreyip çoğalma meselesi var
Bunca varlık ilkbahardan alır hız
Bu sevinci tarif etmek imkansız
Mırıldanır inek sağar sarı kız
Çehresinde sevgi ifadesi var
Birden al yeşile bürünür dağlar
Karlar erir sular aşk ile çağlar
Meyveyle yüklenir bahçeler bağlar
Bunda bahçıvanın sermayesi var
Çiçek öylesine sever baharı
Kimisi masmavi kimi sapsarı
Her çilekte dolaşırken bir arı
Her ağaçta bir yavru kuş sesi var
Çoban kavalının namelerinden
Keçi otlamağa kalkar yerinden
Koyunun süt dolu memelerinden
Koklayarak kuzu emzirmesi var
Kelebekler ipil ipil uçarken
Papatyalar pırıl pırıl açarken
Yaylacılar yaylasına göçerken
Her obanın ayrı kafilesi var
Suda dahi cıvıldaşır balıklar
Çeşmelerden dolgun akar oluklar
Çadırlarda peynir dolu tuluklar
Kapta tereyağın şahanesi var
Çiftçi kardeş ilk baharı çok sever
Kimi bostan eker kimi ot döver
Kocaman daima güzeli över
Aşıkların bundan başka nesi var