Sefildir fukara çürüdü ömür
Evinde yakmaya kalmadı kömür
Zenginin sırtında tüylü bir samur
Fukara perişan bakın efendim
Bacamız tütmüyor yanmaz ki ateş
Kalkıp padişahla olamam ki eş
Garibin önüne eğilmiştir baş
Fukara perişan oldu efendim
Nedir bilelim ki çektiğim çile
Bülbül gibi hasret gideriz güle
Zenginler gark olmuş batmıştır bala
Fukara soğanla kalır efendim
Garipler bulamaz kuru pilavı
Zenginin oltası alıyor avı
Kodaman sikkesi kalplerde çivi
Zengin rahat fakir çürür efendim
Neden yücelmiyor şu benim başım
Sel oldu çağlıyor çeşmimde yaşım
Geçim için yoksul çekiyor küşüm
Fakiri düşünen yoktur efendim
Yanıyor özümüz yanar çok deli
Fakirin yeri yok olsa da veli
Bülbül gibi ötse dinlenmez dili
Bağrım yara saran yoktur efendim
Aşık Pervane'yim hilafım yoktur
Haksızlık hırsızlık yurdumda çoktur
Her yanım dert olsa bakmaz ki doktor
Fukara derdini düşün efendim