Kimse bilmezken vücudum varlığın pinhan idim
Kimseler görmez iken evvel yine insan idim
Ger sorarsan hace-i evvel mekanımdan benim
Kaf-ü nun sırrındaki kurb-i azimüş'şan idim
Çar anasır içre şimdi şöyle mahbus olmuşum
Nur kandilinde evvel manzar-ı Sübhan idim
Akibet devran beni saldı diyar-ı gurbete
Ah o günler kandedir kim vasıl-ı canan idim
Dertliya bilmez misin hükm-i kaza eyler zuhur
Hükmüne ram ol deme falan ibni filan idim