Atatürk gitti cihan Türklere zindan oldu
Matemi kalbimize ateş-i suzan oldu
O deha-yı ebedi hak ile yeksan oldu
Cem'olan hatırımız ah perişan oldu
Sanırım alemi baştan başa viran oldu
Bu elim hadiseden gözlerimiz kan oldu
Dost değil fevtine düşman bile giryan oldu
Tuttu sis gün yüzünü nur-u ziyasız kaldı
Ba'dema çarh-ı felek nam-ı vefasız kaldı
Lerze düştü vatana zevk ü sefasız kaldı
Hastalar yaş akıtır çünkü devasız kaldı
Herkesin boynu bükük kaldı Ata'sız kaldı
Bu elim hadiseden gözlerimiz kan oldu
Dost değil fevtine düşman bile giryan oldu
Çankaya goncaları soldu gülistan ağlar
Cümleten vahşi tuyur cinn ile insan ağlar
Ettiği zulma felek oldu peşiman ağlar
Dereler taşlar ağaçlar yedi umman ağlar
Karalar giydi bütün bay ile bayan ağlar
Bu elim hadiseden gözlerimiz kan oldu
Dost değil fevtine düşman bile giryan oldu
On dokuz yılda harap ülkeyi abad etti
Cümle esnafı vatandaşları dilşad etti
Eskilik hem hırafat koymadı berbad etti
Yeni mektepler açıp gençleri irşad etti
Bozulan derneği tedbir ile bünyad etti
Bu elim hadiseden gözlerimiz kan oldu
Dost değil fevtine düşman bile giryan oldu
Ey Huzuri yetişir etme uzun güftarı
Tesliyet eyleye ahlafını şi'rin bari
Kendi göz yumdu fakat gözler açar asarı
Geçti Türk tarihine şa'şaalı efkarı
Ruhunun kalplere aksetti bütün envarı
Bu elim hadiseden gözlerimiz kan oldu
Dost değil fevtine düşman bile giryan oldu