Bir ay doğdu pencereden bacadan
(...) terkeder geceden
Uyhusuz mu kaldın dünden geceden
Uyan Kanber uyan ağlatma beni
Sabah oldu tan yerleri atıyor
Garip bülbül gül dalında ötüyor
Garar burc-ı cihan yıldız(ı) batıyor
Uyan Kanber uyan ağlatma beni
Koç koç oldu koçlar yola düzüldü
Uyku geldi ala gözler süzüldü
Yeni bildim elim nerden üzüldü
Uyan Kanber uyan ağlatma beni
Dikme diktim meyvesini yemedim
Sallanı sallanı devran sürmedim
Havas alıp bir murada ermedim
Uyan Kanber uyan ağlatma beni
Hezele dut deli gönül hezele
Sarardı gül benzim döndü gazele
Tut kolumdan indir beni mezara
Avuç avuç ver toprağı üstüme
Vur hançeri parmak batır kanıma
Desinler ki on parmağı kınalı