Var varanın sor soranın
Destursuz bahçeye girenin
Ters eşeğe binenin hal[ı] budur
Yaranı Safa babam çulha iken
Pamuk çalkarken ben başımı vurdum duvara
Kalkar iken öfke ile İstanbul'a gittim
İstanbul'un minarelerini belime soktum
Yürütür diye kulelerini cebime doldurdum darıdır diye
Bir kır eşşek gördüm arkasına düştüm
Bu benim karıdır diye
Denizin ortasına bastım karadır diye
Kız kulesini arkama aldım ayıdır diye
Tuttular beni tımarhaneye götürdüler delidir diye
Meğersem deli değil veli imişim ben