Dalından da kopmuş gonca gül gibi
Diyardan diyara attı bu gurbet
Ulu bir çınardım dostun bağında
Bir anda kökümden söktü bu gurbet
Gene bu gönlümü sardı bir kahır
Gezdim bu alemi kasaba şehir
Otuz yıllık ömrüm yarısı zehir
İçi boş ağaca çevirdi gurbet
Aşık Merali’yem böyleymiş yazı
Yuvadan ayrılmış körpe bir kuzu
Anam babam bekler sılada bizi
Yetim yavru gibi ayırdı gurbet