Kocası askere giden Ayşe'ye kaynanası Nazife bir türlü rahat vermemektedir.
Yine bir gün yalan sözlerle kandırdığı kocasına, gelini Ayşe'yi dövdürmüştür. Kaynanasının baskısından bunalan ve kayınbabasının haksız yere kendisini dövmesine kızan Ayşe, hiçbir şeyden habersiz, beşikte yatan küçük yavrusunu basmış bağrına, gidip atmış Kızılırmak'ın azgın sularına kendini.
Ayşe'nin körpe yavrusuyla genç yaşta ölümü yörede kolay kolay unutulmamıştır.
Kara çadır eğmeyinen
Göğsü sedef düğmeyinen
Adam kendin suya mı atar
Kayınbaba döğmeyinen
Aman Ayşe'm mor menevşem
Dağlar başı duman Ayşe'm
İndim ırmak kenarına
Geleceğim güman Ayşe'm
Ayşem'in yeşil sandığı
Daha elinin değdiği
Hiç aklımdan çıkmıyor ki
Kapılıp suya gittiği
Aman Ayşe'm mor menevşem
Dağlar başı duman Ayşe'm
İndim ırmak kıyısına
Geleceğim güman Ayşe'm
Sular akar çağlayarak
Bendlerini bağlayarak
Gelin Ayşe'm suya gitmiş
Siyim siyim ağlayarak
Aman Ayşe'm mor menevşem
Dağlar başı duman Ayşe'm
İndim ırmak kenarına
Geleceğim güman Ayşe'm
Kara çadır kırk direkli
Beyaz gerdan ak bilekli
Gelin Ayşe'm suya gitmiş
Kucağı körpe bebekli
Aman Ayşe'm mor menevşem
Dağlar başı duman Ayşe'm
İndim ırmak kenarına
Geleceğim güman Ayşe'm
Koyun gelir yata yata
Takırdağı öte öte
Gelin Ayşe'm sele gitmiş
Yılgınlarda tuta tuta
Aman Ayşe'm mor menevşem
Dağlar başı duman Ayşe'm
İndim ırmak kıyısına
Geleceğim güman Ayşe'm