Kerem'in, Van'a vardığında, bir kahvede söylediği türkü:
Hey ağalar ben bir derde duş oldum
Şu benim derdimden bilen olmadı
Gözüm yaşı deryalara karıştı
Gelip göz yaşımı silen olmadı
Görmez misin Ferhad ile Şirin'i
Onlar da sevdiler biribirini
Attı külüngünü verdi serini
Böyle yar yoluna ölen olmadı
Ak-Kavak Kızı da Bey Böyrek dengi
Şah İsmail yari Arab-Özengi
Leyla da bir zaman Mecnun'un dendi
Onlara da imdat kılan olmadı
Hurşit Mahmihri'nin dizine yattı
Arzu da Kanber'e çok sitem etti
Dünyada Şah-Sanem murada yetti
Aşık Garip gibi gülen olmadı
Kerem der ki dağ başında oturdum
Derdim elli iken yüze yetirdim
Lokman Hekim gibi cerrah getirdim
Şu benim derdimden bilen olmadı